Document Type : Original Article
Abstract
Keywords
سنتز نانوکامپوزیت AuNPs/RGO و بررسی خواص آن با تکنیکهای مختلف آنالیزی و تاثیر آن به عنوان حامل داروی Mitoxntrone در دارورسانی موضعی در درمان سرطان سینه
عباس جعفریزاد *1، سورنا قریبیان1، ایوب آقانژاد2، آیدا اعظمی3، یدالله امیدی2
1- دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز، ایران
2- مرکز تحقیقات ریز فناوری نانو، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران
3- مرکز تحقیقات دارویی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران
تاریخ دریافت: 10/07/95 تاریخ تصحیح:19/09/95 تاریخ پذیرش: 24/10/95
چکیده
در این کار تحقیقاتی، ابتدا لینکر مرکاپتوپروپیونیک اسید به کمک معرفهای N-هیدروکسیسوکسینیمید و DCCعامل دار گردید و سپس حد واسط حاصل با داروی MTXمزدوج و مجموعهی حاصل با نانوذرات طلا با اندازهی ۶نانومتر گونژوگه شدند و در نهایت، با گرافن اکسید احیا شده تبدیل به نانوکامپوزیت AuSMTX/RGOشدند. نانوذرات و نانوکامپوزیتهای حاصل با استفاده از ، XRD، TEM، TGAآنالیز شدند و در نهایت آزمایشات in-Vitroدر حضور ردهی سلولی MCF7با انجام آزمایشات مختلفی از جمله، MTT assayو Flow cytometryو DAPI Staining و Real time PCR تاثیر این نانوکامپوزیت برروی مرگ سلولهای سرطانی مشخص شد.
واژگان کلیدی: نانوذرات طلا، MTX، سرطان سینه، گرافن اکسید احیا شده، دارورسانی موضعی
1- مقدمه
سرطان سینه شایعترین نوع سرطان در زنان در سراسر دنیاست که %23 از مجموع سرطان را به خود اختصاص دادهاست [1-3]، که به دلیل محدودیتها و نواقص موجود در روشهای درمانی موجود از جمله جراحی، رادیوتراپی، شیمیدرمانی و ... منجر به مرگومیر زنان در سراسر دنیا میشود. [4و5]. داروهای هوشمند میتوانند با دقت بیشتری سلولهای سرطانی را هدف قرار دهند که درکل تاثیرات سمیت دارو کاهش یافته و ایمنی بیشتر را از لحاظ زیست تخریب پذیری برای بیماران فراهم میکند [6].
از میان چندین نوع حامل دارو، نانوذرات طلا (AuNPs) با داشتن خواص منحصر به فردی از جمله خواص شیمیفیزیکی، نوری، الکتریکی و مغناطیسی [7] به صورت موفقیت آمیزی در درمان سرطانهای پانکراس [8]، سینه [9]، مغز [10] و ... مورد تحقیق قرار گرفتهاست. میتوزانترون (MTX) یکی از داروهای شیمیایی است که میتوان از آن در درمان سرطانهای سینه و مغز [11و12] بهره برد. به طور کلی، این دارو از رشد سلولی با منع topoisomerase II و به هم ریختن ساختار DNA و ترمیم و تشکیل آن جلوگیری میکند و باعث مرگ Apoptosis سلول میشود [3-5].
در این کار تحقیقاتی ابتدا نانوذرات طلا سنتز، سپس با لینکر مشخص داروها به نانوذرات Load شده و سپس به دلیل ارائهی نسبت سطح به حجم بالای گرافن اکسید احیا شده از آن برای Load بیشتر دارو استفاده شد. خواص نانوذرات مزدوج شده با دارو و همچنین نانوکامپوزیت به روشهای مختلف بررسی شدند و در آخر سمیت این گونهها سنجیده شد.
2- بخش تجربی
2-1- مواد
3-مرکاپتوپروپیونیکاسید و N-هیدروکسیسوکسینیمید و NوN-دیسیکلوهگزیلکاربونومید و گرافیت از Sigma-Aldrich (آمریکا) خریداری شدند و داروی میتوزانترون از Ebewe Pharma GmbH (اتریش) خریداری شدند. سرم RPMI 1640andfetal bovine از Invitrogene-Gibco (انگلستان) تهیه شد. مواد اولیهی Real time PCR (18srRNA, AKt, Caspase9, and Bax) از Eurofins MWG Operon (آلمان) خریداری شد. سایر مواد و وسایل از جمله Annexin V-FITC apoptosis detection kit ( EMD Chemicals- آمریکا) و The SYBR® Green PCR master mix ( Applied Biosystems – آمریکا) و سلولهای سرطانی MCF-7 از Pasteur Institute) – ایران) تهیه شدند.
2-2- روشهای سنتز
2-2-1- مزدوج ساختن نانوذرات طلا با دارویMTX
برای بدست آوردن رسوب AuSMTX مقدار ۱۰میلیلیتر از نرمالهگزان به محلول شامل مقدار مشخصی از داروی MTX و نانوذرات طلا با اندازهی ۱میلیلیتر افزوده شد و با ۵۰۰۰ دور بر دقیقه به مدت ۵دقیقه سانتریفیوژ شد. سپس ۱۰ میلیلیتر دیگر از نرمالهگزان به جامدات جدا شده اضافه شد و دوباره سانتریفیوژ شد. در آخر نانوذزات بدست آمدهی AuSMTXبا سیستم نرمالهگزان و کلروفرم به عنوان حلال سه بار شستوشو داده شدند.
2-2-2- سنتز نانوکامپوزیتAuSMTX/RGO
5 گرم گرافن اکسید احیا شده سنتز شده در ۱.۵ میلیلیتر حلال DMF حل و به مدت ۲ساعت سونیکیت شد و سپس دارو و نانوذرات با شکل AuSMTXبه محلول اضافه و به مدت ۳ ساعت دیگر سونیکیت شد. سپس، محلول حاصل به لولهی فالکون منتقل و با ۱۵ هزار دور بر دقیقه به مدت ۱۰ دقیقه سانتریفیوژ شد. رسوب حاصل نانوکامپوزیت AuSMTX/RGOبود.
2-3- آنالیزها و دستگاهها
شکل1. آ) تصویر FESEM مربوط به نانوذرات مزدوج شده با داروی MTX و شکل غالب کروی برای ذرات و ب) نمودار توزیع اندازه ذرات AuSMTX |
جهت بررسی طیف UV-vis از UV-Vis spectrophotometer (Jenway , United Kingdom)، برای بررسی سایز ذرات از دستگاه DLS با مشخصات Nanotrac Wave™ Microtrac, (San Diego, CA, USA) و بررسی کریستال سایز از D5000 X-Ray Diffractometer (Siemens, Munich, Germany) و بررسی طیف رامان توسط Bruker Dispersive Raman Spectrometer، برای بررسی مورفولوژی از Vega Tescan SEM analyzer (Czech republic) استفاده شد. همچنین برای مشخص ساختن سمیت گونههای سنتز شده و مقاومت سلولها در برابر آنها از تست MTT ، تعیین نوع مرگ سلولی Apoptosisاز Flow cytometry، تشخیص مرفولوژی مرگ سلولی از نوع از DAPI staining استفاده شد.
شکل4. تصاویر FESEM مربوط به گرافیت، گرافیت اکسید و گرافیت اکسید احیا شده و نانوکامپوزیت AuSMTX/GO |
Graphite |
GO |
RGO |
AuSMTX/GO |
شکل3. طیف رامان مربوط به AuNPs و AuSMTX |
شکل2. طیف UV-vis گروههای نانوذرات ونانوکامپوزیتهایذکر شده |
|
D band (cm-1) |
G band (cm-1) |
2D (cm-1) |
ID/IG |
I2D/IG |
La (nm) |
Graphite |
1312 |
1577 |
2639 |
0.32 |
0.1 |
287.2 |
GO |
1303 |
1582 |
2614 |
1.53 |
0.05 |
59.6 |
RGO |
1304 |
1577 |
2675 |
0.92 |
0.08 |
99.9 |
شکل5. عکسهای حاصل از DAPI staining سلولهای MCF-7 در مجاورت: a: Control Cells b; SMTX-AuNPs/RGO c; SMTX-AuNPs and d: MTX. |
شکل7. میزان سطح ژن MDR سلولهای MCF در زمانهای 4 و 24 و 48 ساعت. *: p
|
شکل6. نتابج Flow cytometry سلولهای MCF A; Control cells, B; MTX, c; SMTX-AuNPs, d; SMTX-AuNPs/RGO, e; MPA-AuNPs/RGO, f; MPA-AuNPs. |
Control Cells |
Mitoxantrone |
جدول1. اطلاعات خلاصه شده از طیف رامان گرافیت، گرافیت اکسید و گرافیت اکسید احیا شده |
3- نتیجه گیری
با ترکیب نانوذرات طلا با داروی MTX و پس از مشاهدهی نتایج حاصل در بخش In-vitro (تجربی) میتوان گفت که:
1- سمیت سلولی افزایش یافته است.
2- هدف گیری گستردهی سلولهای سرطانی ممکن خواهد بود که میتواند خواص ضد سرطانی آن را در کارهای تجربی (in-vitro) تحت تاثیر قرار دهد.
با اینکار نرخ نفوذ دارو به درون سلولها افزایش یافته است.
4- منابع
[1]Elstner, E., et al., Novel therapeutic approach: ligands for PPARγ and retinoid receptors induce apoptosis in bcl-2-positive human breast cancer cells. Breast cancer research and treatment, 2002. 74(2): p. 155-165.
[2]Kaabinejadian, S., et al., p53 expression in MCF7, T47D and MDA-MB 468 breast cancer cell lines treated with adriamycin using RT-PCR and immunocytochemistry. 2008.
[3]Loh, S.Y. and S. Chew, Awareness and practice of breast self examination among Malaysian women with breast cancer. Asian Pac J Cancer Prev, 2011. 12(1): p. 199-202.
[4]Di Leo, A., et al., New approaches for improving outcomes in breast cancer in Europe. The Breast, 2015.
[5]Jemal, A., et al., Global cancer statistics. CA: a cancer journal for clinicians, 2011. 61(2): p. 69-90.
[6]Dreaden, E.C., et al., Size matters: gold nanoparticles in targeted cancer drug delivery. Therapeutic delivery, 2012. 3(4): p. 457-478.
[7]De Jong, W.H. and P.J. Borm, Drug delivery and nanoparticles: applications and hazards. International journal of nanomedicine, 2008. 3(2): p. 133.
[8]Torchilin, V., Tumor delivery of macromolecular drugs based on the EPR effect. Advanced drug delivery reviews, 2011. 63(3): p. 131-135.
[9]Cabral, H., et al., Accumulation of sub-100 nm polymeric micelles in poorly permeable tumours depends on size. Nature nanotechnology, 2011. 6(12): p. 815-823.
[10]Patra, C.R., et al., Fabrication of gold nanoparticles for targeted therapy in pancreatic cancer. Advanced drug delivery reviews, 2010. 62(3): p. 346-361.
[11]Lee, J., et al., Gold nanoparticles in breast cancer treatment: Promise and potential pitfalls. Cancer letters, 2014. 347(1): p. 46-53.
[12]Hainfeld, J.F., et al., Gold nanoparticle imaging and radiotherapy of brain tumors in mice. Nanomedicine, 2013. 8(10): p. 1601-1609.